Al heel wat jaren ontwikkel ik voor gemeenten en particulieren natuurlijke oevers. Dat is mooi werk: je begint met ideeën, verkent mogelijkheden en komt tot een ontwerp. Vervolgens geld erbij zoeken en dan aanleggen.
Waar het planwerk vaak vrij vlot gaat, duurt het financiële 'circus' vaak lang, soms zelfs 1,5 jaar. Op zich is een natuurvriendelijke oever dus snel te realiseren, behalve (soms) als je wilt dat een ander meebetaalt.
De aannemer weet dan ook vaak niet meer over welk werk het ging als ik bel dat er groen licht is... Even in het veld kijken frist alles wel weer op.
Het graafwerk is toch altijd weer spannend: weet de machinist wat hij doet, snapt hij wat je bedoelt? Daarom werk ik nooit met bestekken maar met een goede tekening en ga ik zelf naast de graafmachine staan: graaffouten zijn in natuurtechniek moeilijk of niet te herstellen. Na het graafwerk wordt er soms nog ingezaaid met een natuurmengsel van Biodivers (
www.biodivers.nl). De kroon op het werk volgt meestal in het volgend groeiseizoen... In 3 foto's even een 'voor-na'vergelijking van het Hellepad in Zoeterwoude.
Hier heb ik gekozen voor een steil droog talud en een zeer flauw nat talud om in de beperkte ruimte zoveel mogelijk resultaat te boeken.
In de loop der jaren heb ik al heel wat vormen van natuuroevers 'uit mogen proberen', in allerlei grondsoorten, zoals klei, zand en veen. De mooiste grond vind ik toch echt veen. Al in het eerste seizoen zie je daar (ook zonder inzaaien) al andere planten opkomen dan er voor de werkzaamheden groeiden. Vooral bij inzaaien explodeert de oever in het eerste jaar met kleuren en structuren en daar komen direct al dieren op af zoals libellen, vlinders en kikkers.
En mensen, die er genieten van al die nieuwe natuur. Want de gemiddelde Nederlander (voor zover die bestaat) lijkt toch het meest tevreden over
mooie natuur: weidsheid en bloemen.
Een van de recentste ontwikkelingen in 'mijn' natuurprojecten is het beheer door agrariërs: op die manier hopen we meer kwaliteit maar ook draagvlak te krijgen en houden voor de toch wat ruigere randen in het platteland. Het lijkt goed te werken en het gras wordt niet meer naar de compostering afgevoerd maar gaat gewoon naar de koeien! Dat scheelt weer vrachtwagenkilometers.
Ook belangstelling voor een natuurvriendelijke of natuuroever? Denk aan de volgende zaken:
- maak een plan! Ook voor kleine stukjes, zo kom je niet voor verrassingen te staan als je bezig bent. Verder is het aan de hand van een plan veel makkelijker uit te leggen wat je aan het doen bent.
- ontwerptip: soms is het verstandig als de oorspronkelijke oever zichtbaar blijft voor beheerders!
- meld je plannen bij het waterschap en de gemeente. mogelijk doe je iets wat niet mag, of zijn er juist subsidies...
- geld te weinig voor je plan? Voor aanleg van dit soort natuur is eigenlijk altijd geld te vinden, het kost alleen tijd voordat je plan (goed dat je dat gemaakt had) is goedgekeurd.
- hou rekening met de flora en faunawet, die onder andere zegt dat je geen broedende vogels mag verstoren, ook al maak je nog zoiets moois
- graven? neem een bedrijf dat ervaring heeft, natuurtechnisch werk is een specialisme en fouten zijn moeilijk op te lossen. Ga naast de graafmachine staan (niet te dichtbij)
- vergeet het beheer niet
- Maak foto's!!
(Neem gerust contact met mij op voor meer info!)
De motor draaide al op volle toeren. Niet alleen vloog het zand om mijn oren, ook de zee werkte hard aan het ongedaan maken van dit mensenbouwsel. 
Hoewel ik op zich niet zo voor al dat gemorrel van mensen aan grote processen als zeestroming ben, is dit wel een hele mooie plek die de Nederlandse kust absoluut nog wat interessanter op maakt. Al is het alleen al om te zien hoe de natuur al dat mensenwerk in de komende jaren weer ongedaan maakt (en zo de kust versterkt). 
Een van de meest indrukwekkende dingen die er donderdag 5 januari te zien waren: Golven als duinen, die aan de zandmotor voorbijtrokken op weg naar het strand. Wat een ontzettend mooie kracht zit daar in! Surfers know the feeling...
