Al heel wat jaren ontwikkel ik voor gemeenten en particulieren natuurlijke oevers. Dat is mooi werk: je begint met ideeën, verkent mogelijkheden en komt tot een ontwerp. Vervolgens geld erbij zoeken en dan aanleggen.
Waar het planwerk vaak vrij vlot gaat, duurt het financiële 'circus' vaak lang, soms zelfs 1,5 jaar. Op zich is een natuurvriendelijke oever dus snel te realiseren, behalve (soms) als je wilt dat een ander meebetaalt.
De aannemer weet dan ook vaak niet meer over welk werk het ging als ik bel dat er groen licht is... Even in het veld kijken frist alles wel weer op.
Het graafwerk is toch altijd weer spannend: weet de machinist wat hij doet, snapt hij wat je bedoelt? Daarom werk ik nooit met bestekken maar met een goede tekening en ga ik zelf naast de graafmachine staan: graaffouten zijn in natuurtechniek moeilijk of niet te herstellen. Na het graafwerk wordt er soms nog ingezaaid met een natuurmengsel van Biodivers (
www.biodivers.nl). De kroon op het werk volgt meestal in het volgend groeiseizoen... In 3 foto's even een 'voor-na'vergelijking van het Hellepad in Zoeterwoude.
Hier heb ik gekozen voor een steil droog talud en een zeer flauw nat talud om in de beperkte ruimte zoveel mogelijk resultaat te boeken.
In de loop der jaren heb ik al heel wat vormen van natuuroevers 'uit mogen proberen', in allerlei grondsoorten, zoals klei, zand en veen. De mooiste grond vind ik toch echt veen. Al in het eerste seizoen zie je daar (ook zonder inzaaien) al andere planten opkomen dan er voor de werkzaamheden groeiden. Vooral bij inzaaien explodeert de oever in het eerste jaar met kleuren en structuren en daar komen direct al dieren op af zoals libellen, vlinders en kikkers.
En mensen, die er genieten van al die nieuwe natuur. Want de gemiddelde Nederlander (voor zover die bestaat) lijkt toch het meest tevreden over
mooie natuur: weidsheid en bloemen.
Een van de recentste ontwikkelingen in 'mijn' natuurprojecten is het beheer door agrariërs: op die manier hopen we meer kwaliteit maar ook draagvlak te krijgen en houden voor de toch wat ruigere randen in het platteland. Het lijkt goed te werken en het gras wordt niet meer naar de compostering afgevoerd maar gaat gewoon naar de koeien! Dat scheelt weer vrachtwagenkilometers.
Ook belangstelling voor een natuurvriendelijke of natuuroever? Denk aan de volgende zaken:
- maak een plan! Ook voor kleine stukjes, zo kom je niet voor verrassingen te staan als je bezig bent. Verder is het aan de hand van een plan veel makkelijker uit te leggen wat je aan het doen bent.
- ontwerptip: soms is het verstandig als de oorspronkelijke oever zichtbaar blijft voor beheerders!
- meld je plannen bij het waterschap en de gemeente. mogelijk doe je iets wat niet mag, of zijn er juist subsidies...
- geld te weinig voor je plan? Voor aanleg van dit soort natuur is eigenlijk altijd geld te vinden, het kost alleen tijd voordat je plan (goed dat je dat gemaakt had) is goedgekeurd.
- hou rekening met de flora en faunawet, die onder andere zegt dat je geen broedende vogels mag verstoren, ook al maak je nog zoiets moois
- graven? neem een bedrijf dat ervaring heeft, natuurtechnisch werk is een specialisme en fouten zijn moeilijk op te lossen. Ga naast de graafmachine staan (niet te dichtbij)
- vergeet het beheer niet
- Maak foto's!!
(Neem gerust contact met mij op voor meer info!)
Samen hebben we een mooie collectie gemaakt van 5 foto's, die in de etalage te zien zijn. We hebben een herkenbaar thema gekozen: Zand en Lucht. Maar dan net even anders... 
Dit voorjaar heb ik de methode op 3000Ha agrarisch land in de Lopikerwaard mogen uitvoeren. Dat leverde -naast een goede wandelconditie- veel gegevens op. Een voorbeeldkaartje voor de gruttoresultaten is hier toegevoegd. 
Al heel wat jaren ontwikkel ik voor gemeenten en particulieren natuurlijke oevers. Dat is mooi werk: je begint met ideeën, verkent mogelijkheden en komt tot een ontwerp. Vervolgens geld erbij zoeken en dan aanleggen. 
De aannemer weet dan ook vaak niet meer over welk werk het ging als ik bel dat er groen licht is... Even in het veld kijken frist alles wel weer op. 
Het graafwerk is toch altijd weer spannend: weet de machinist wat hij doet, snapt hij wat je bedoelt? Daarom werk ik nooit met bestekken maar met een goede tekening en ga ik zelf naast de graafmachine staan: graaffouten zijn in natuurtechniek moeilijk of niet te herstellen. Na het graafwerk wordt er soms nog ingezaaid met een natuurmengsel van Biodivers (www.biodivers.nl). De kroon op het werk volgt meestal in het volgend groeiseizoen... In 3 foto's even een 'voor-na'vergelijking van het Hellepad in Zoeterwoude.
- maak een plan! Ook voor kleine stukjes, zo kom je niet voor verrassingen te staan als je bezig bent. Verder is het aan de hand van een plan veel makkelijker uit te leggen wat je aan het doen bent.
Veel andersgezinden wonen er dan ook nog niet op Het Eiland. Daar zorgen de Kokkies wel voor. Een paar (dove?) ganzen en aan de rand van de buurt komen wel wat Scholeksters vertier zoeken. Niemand durft midden in de buurt neer te strijken met z'n gezin want dan krijg je de Kokkies op bezoek..
Maar zoals zo vaak met volkse types is het erg leuk om er van een afstandje naar te kijken. Gelukkig staat er naast de kokkiekolonie in de Starrevaartsplas een luxe vogelkijkhut. En daar kun je zelfs als het stormt recht in de volksbuurt kijken. 
Voor foto- en onderzoekswerk heb ik veel contact met staatsbosbeheer. Zo was ik vorige week even in een regiokantoor om een vleermuisonderzoek te bespreken. Tussen de regels door hoor je dan welk enorm effect de bezuinigingen van onze regering op 'linkse hobbies' heeft. Staatsbosbeheer moet gebieden verkopen, winst maken (??). Er heerst onrust en vooral jonge boswachters kiezen voor een andere baan. En de minister? Die zoekt naar mazen in de gemaakte Europese afspraken, zodat NL minder natuur 'hoeft'. Het ging net iets beter met de Nederlandse biodiversiteit -voor mijn gevoel- en dat gaat weer het putje in als dit kabinet het lang uithoudt. 
Het nadeel van een gemengd bedrijf zoals het mijne is dat er perioden zijn dat de 'harde' projecten zoals visonderzoeken en vogelonderzoeken veel tijd vragen. Fijn om onder druk te werken, maar ik merk dat creatief fotograferen er in die perioden wat bij in schiet. Gelukkig kon ik vorig weekend even met een vriend naar het Sauerland om te sneeuwwandelen en te kamperen (ja ook in de sneeuw, niet iedereen houdt ervan...). 
De tent werd gewoon in het bos opgezet en vervolgens ben ik in de schemering eens gaan experimenteren met flitstechnieken. Door een lange sluitertijd, bewegen van de camera en inflitsen van onderwerpen kun je namelijk aardig abstracte foto's maken. Een beetje twee foto's over elkaar, eigenlijk. Ik ben benieuwd of Jeroen dit voor ogen had toen hij de cursus gaf, maar het zijn de eerste resultaten van een soort foto's die ik in mijn hoofd al veel langer wilde maken; lekker abstract, misschien wel een beetje spooky. Vandaar ook de titel van deze Blog, A forest. Een nummer van The Cure, waar ik vroeger veel naar luisterde en waar ik aan moet denken bij deze foto's. 
