De motor draaide al op volle toeren. Niet alleen vloog het zand om mijn oren, ook de zee werkte hard aan het ongedaan maken van dit mensenbouwsel.
Zee en wind proberen uit alle macht het evenwicht te herstellen wat hier is verstoord. Dat gaat even duren. 21.500.000 kubieke meter zand is zelfs door deze zee en wind niet zomaar verwerkt...
Dat is ook de bedoeling van de bedenkers van dit experiment: in de loop van 20 jaar zou het zand zich tussen Hoek van Holland en Scheveningen moeten verspreiden, waardoor men al die jaren geen kustverdedigingswerken hoeft uit te voeren. Mogelijk een goede situatie, omdat de kustzone zo langer gespaard blijft van de zandzuigers en er een stuk kustgebied bij is gekomen.
Tot die tijd is hier een soort waddengebied met een vleugje Maasvlakte. Dat wil zeggen: je ziet nog aan de zandmotor dat het geheel is aangelegd, maar het geheel wordt meer en meer overgenomen door (tijdelijke) natuur.
In de luwte van het schiereiland waren eenden aanwezig, en boven de golven zwalkte een jonge Jan van Gent. Mogelijk zie je die hier beter dan op het gewone strand, omdat de zandmotor ver zee in steekt. Mensen waren vrij zeldzaam op deze plek. Het was er ook niet erg mensvriendelijk (en daardoor erg leuk, ik hou wel van heftig weer).
Hoewel ik op zich niet zo voor al dat gemorrel van mensen aan grote processen als zeestroming ben, is dit wel een hele mooie plek die de Nederlandse kust absoluut nog wat interessanter op maakt. Al is het alleen al om te zien hoe de natuur al dat mensenwerk in de komende jaren weer ongedaan maakt (en zo de kust versterkt).