's Zomers zie ik ze alleen vanuit de verte, vaak door de telescoop: een opvliegend slobeendenpaar dat er maar alvast vandoor gaat als ik nog honderden meters ver weg ben. Legaal uiteraard, meestal om weidevogeltellingen uit te voeren.
Maar: lang leve de winter, waarin de vogels veel minder schuw zijn! Ik riep het al eerder en ik weet zeker dat de vogels het niet met mij eens zijn.. In een groot wak grenzend aan een weiland verzamelen zich elk jaar vele honderden smienten en nu ook krakeenden: ik had er eigenlijk nog nooit zoveel bij mekaar gezien. Veel minder groot in aantal en nog steeds schuw: de prachtige slobeend. Je ziet veel foto's van zwemmende slobeenden en dan zien ze er maar een beetje gek uit met die enorme snavel. Maar vliegend zijn ze prachtig gestroomlijnd en blijken ze ook nog eens (zoals meer eenden) mooie gekleurde vleugels te hebben.
Vandaar deze ode aan de slob, in een lekker grijs hollandse wintersetting. O en natuurlijk: iedereen een heel fijn 2011!!
